Η Νοητική υστέρηση είναι μία κατάσταση, η οποία εκδηλώνεται κατα την περίοδο της ανάπτυξης που αρχίζει από τη σύλληψη και φτάνει ως το 18ο έτος της ηλικίας του παιδιού. Το παιδί που παρουσιάζει νοητική υστέρηση εμφανίζει νοητική ικανότητα/λειτουργία σημαντικά χαμηλότερη από το μέσο όρο των συνομηλίκων του, καθώς και σημαντικές ανεπάρκειες στην προσαρμοστική λειτουργικότητα (π.χ. μειωμένη ικανότητα προσαρμογής, δυσκολίες στην επικοινωνία, δυσκολίες στην αυτοεξυπηρέτηση, μειωμένες κοινωνικές και διαπροσωπικές δεξιότητες, δυσκολίες στο σχολικό πλαίσιο ή την εργασία), οι οποίες πρέπει να εμφανίζονται πριν από την ηλικία των 18 ετών. Η συχνότητα της νοητικής υστέρησης στο γενικό πληθυσμό είναι 1%. Η πορεία και η πρόγνωσή της ποικίλλει ανάλογα με τη βαρύτητά της. Άτομα που παρουσιάζουν ήπιας ή μέτριας μορφής νοητική στέρηση με κατάλληλη εκπαίδευση και ένταξη σε εξατομικευμένο πρόγραμμα ανάλογα με τις ανάγκες τους εμφανίζουν σημαντική βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους.